پرسه

پرسه در خاک غریب پرسه ی بی انتهاست هم گریز غربتم زادگاه من کجاست

تو شبای پرسه ی دلو ا پسی که می خوام دنیا را فریاد بزنم

به کدوم لهجه تر انه سر کنم به کدو م زبون تو را داد بز نم

گم و گیج و تلخ و بی گذشته ام تو ی شهری که پناه داده به من

از کدوم طرف میشه به هم رسید همه کوچه ها به غربت می رسن

تو کدوم پس کوچه اولین سلام گنبد سبز و پر ا ز تر انه کرد

تو کدوم محله واپسین وداع غزلای عشقو غم گنا نه کرد

کوچه ها و خونه ها محله ها اینجا دفتر چه های بی خاطرن

برام از خاطره سنگر ی بساز  بید بی ریشه ر ا شن باد می بره

نسل بی گذشته را خاک غریب مثل شخم کهنه از یاد می بره

می خوام از با غچه سبز امروزم سبد خاطره ها مو  پر کنم

می خوام از عطر دو باره گم شدن شهر سال خوردگی ها مو  پر کنم